Problemi sa kojima se susreću slijepa i slabovidna lica mnogobrojni su i uglavnom podrazumijevaju statusna pitanja egzistencijalne prirode, saopštila je Međuopštinska organizacija slijepih i slabovidnih Kozarska Dubica i Kostajnica povodom Međunarodnog dana bijelog štapa.
„Problemi su brojni, počev od socijalne zaštite, zdravstvenog osiguranja, obrazovanja, profesionalne rehabilitacije i zapošljavanja, do kulture, sporta, arhitektonske pristupačnosti i mnogih predrasuda i barijera sa kojima se svakodnevno susrećemo“, navodi se u saopštenju.
Iz udruženja ističu da su sve aktivnosti koje su provodili do sada imale za cilj uspostavljanje povoljnijeg opšteg ambijenta u zakonodavnim i institucionalnim okvirima, kako bi se osiguralo uvođenje međunarodnih standarda u domaćoj praksi.
„Naša organizacija ima 75 slijepih i slabovidnih članova kod kojih su sljepoća i slabovidnost uzrok invaliditeta. Većina su starije životne dobi i gotovo je nezamisliv njihov angažman u projektnim aktivnostima sa ciljem prikupljanja sredstava neophodnih za rad kancelarije i aktivnosti koje provodimo bez redovnih budžetskih dotacija. Naša su očekivanja da će nadležne opštine uvažiti naše budžetske zahtjeve za 2025. godinu kako bismo obezbijedili potreban minimum za rad našeg udruženja“, dodaje se u saopštenju.
U udruženju naglašavaju da sve uobičajenije postaju zajedničke površine, gdje pješaci, vozači automobila i biciklisti koriste isti prostor za prolazak, te da to može biti problem za samostalno kretanje osoba oštećenog vida ili potpuno slijepih lica, posebno u kombinaciji sa takozvanim „tihim vozilima“ koja predstavljaju potencijalnu opasnost za sve pješake, a slijepe i slabovidne osobe ne mogu ih na vrijeme detektovati.
„Slijepa lica se oslanjaju na šum kako bi znali kada bezbjedno mogu preći ulicu. Zbog rupa na putu, različitih prepreka, neprilagođenih prilaza institucijama i ostalih prepreka, slijepe osobe trebaju stalnu pratnju osoba koje vide. Bijeli štap je produžena ruka slijepe osobe, a sve izvan dometa bijelog štapa je nepoznanica i opasnost za osobu koja ne vidi. Da bi štap bio pomagalo, slijepa osoba mora proći obuku za samostalno kretanje u toku koje savladava osnovne tehnike i vještine korištenja štapa, osnovna saobraćajna pravila i konfiguraciju terena kojim će se samostalno kretati“, pojašnjavaju u saopštenju.
Poručuju da članovi udruženja često osjećaju da su tretirani kao građani drugog reda, te da je sljepoća uvijek bila teška invalidnost zbog čega je neophodno stalno pratiti specifične potrebe i probleme slijepih osoba.
Iz udruženja napominju i da moderna tehnologija ovoj populaciji uveliko olakšava život, ali da postoje specifične potrebe koje se mogu rješavati samo neprekidnim radom i pomaganjem svakom pojedincu pogođenom ovom vrstom invaliditeta.
„Obilježavanje Dana bijelog štapa neće biti popraćeno manifestacijama, kako na republičkom, tako ni na lokalnom nivou zbog nedovoljnog priliva sredstava, već skromno i dostojanstveno“, zaključuje se na kraju saopštenja.
Međunarodni dan bijelog štapa obilježava se 15. oktobra, od kada je 1964. godine, tadašnji predsjednik Sjedinjenih Američkih država Lindon Džonson ovaj dan proglasio Danom bijelog štapa.
Bijeli štap je širom svijeta priznat kao međunarodni simbol sljepoće i kretanja.
